Софија, 27 ноември 2022 (МИА/БТА) -  Силната верба и љубовта кон луѓето придонесуваат за долговечноста на 101-годишниот Ибриам Салиев од трговишкото село Макариополско, велат неговите блиски.На 24 ноември тој го прослави својот 101 роденден, опкружен со своите роднини, а на прославата присуствуваше и репортер на БТА. Ова е веста на денот од Република Бугарија, избрана на Бугарската телеграфска агенција (БТА) за објавување од МИА, согласно Договорот за размена на информации и професионална соработка, кој предвидува секој ден националните информативни агенции на Северна Македонија и Бугарија да разменуваат директно избрана од другата агенција вест на денот на соодветната земја, а другата агенција да ја објави на својот интернет сајт без промени со изрично посочување и цитирање на партнерот како извор.    Дедо Ибриам е насмеан човек, силен верник, агилен и вреден. Бил градежник и земјоделец. Тој е живата историја на неговото родно село, каде што денес живеат и неговите деца. Тој е наглушлив, но го интересира што се случува кај нас и во светот. Не гледа телевизија, туку чита весник без наочари. Тој во последните пет години направи три ортопедски операции кај д-р Мирослав Русев во Општата болница во Тарговиште. Последната - замена на зглобот на 22 септември годинава. Два месеци подоцна, стогодишникот веќе се движи со помош на шетач. Лекарот го почести и празникот на својот пациент и рече дека тој е најстариот човек во неговата медицинска пракса. „Неговите добри животни вештини, неговата волја за живот и помошта од неговите блиски луѓе многу придонесуваат за успехот на лекувањето. Најважно е тоа што е целосно адекватно и целосно го помага процесот на заздравување“, рече д-р Русев. Роднините на дедо Ибриам кажаа еден факт што укажува на неговата хуманост. Во помладите години имал магаре кое го впрегнал, но никогаш не го качил на количката „за да не го измори животното“. Тој патувал преку 10 километри до соседното село Кројач, одејќи до животното. Според неговата внука Ајша, тој никогаш не се ставал себеси на прво место. Градоначалникот на селото Петар Пенчев додаде дека дедото многу ретко го користи зборот „јас“ - не се фали, туку се труди да им биде корисен на соселани. Години наназад надвор од населбата засадуваше ореви, липи, дуњи и други овошни дрвја кои ги полеваше со свои раце за време на суша, за да остане нешто за генерации да го паметат. „Дедо Ибрам се сеќава на се од 1956 година – кој каде живеел, кој во кое семејство припаѓа. Ми помагаше во именувањето на месности, помагаше на наследниците - ми кажа кој каде живее, кога го напуштил селото“, вели градоначалникот Петар Пенчев. Дедо Ибриам до пред три години секој петок патувал со автобус до регионалниот глад, за петочната молитва во Сахат џамијата. Редовно го празнува Рамазан според муслиманската вероисповед. Неговите роднини се убедени дека неговата силна вера во Бог и љубовта кон луѓето помагаат во долговечноста. Никогаш не пиел алкохол, пушел накратко откако сопругата починала пред 20 години, не јаде свинско месо. Во текот на неговиот век долг живот, тој никогаш не влегол во болница, освен трите операции. Не земал никакви лекови, а нема ни книга со рецепти. Пред последната повреда секој ден одел до селската чешма да се наполни со вода која ја носел дома во раце, иако селскиот пат е стрмен. Стогодишникот го коментираше присуството на медиумите вака: „Првиот фотограф дојде во селото во 1950 година, а сега сè е многу поинаку...“. ____________________________________________________________________________ Медиумската информативна агенција овие текстови ги објавува во оригинална форма, согласно Договорот за размена на информации и професионална соработка меѓу двете национални новински агенции МИА и БТА