Hina/ France 24

 Били Фусто не бара голема плата: студира архивар и не сака ништо повеќе од „мирен живот“ дома во Италија. Но, како и десетици илјади други млади дипломирани студенти во земјата, 24-годишникот стравува дека нема друг избор освен да емигрира.

Повеќе од милион Италијанци ја напуштиле земјата во изминатите 10 години, од кои една третина на возраст од 25 до 34 години, покажуваат националните податоци.

Оние што заминуваат обвинуваат за ниските плати и недоволното вреднување на нивните вештини, а меѓу нив особено расте учеството на дипломираните студенти.

„Не барам богатство или големи одговорности“, рече Фусто од Калабрија на југот на земјата, кој моментално студира  во Рим.

„Сакам мирен живот во кој нема да морам да се грижам дали имам 15 евра за пазарење“, изјави тој.

„И во моментов тоа не е загарантирано во Италија“.

Додека миграцијата стана жестока тема за која се расправа, за секој млад странец кој ќе се насели во Италија, речиси девет млади Италијанци ја напуштаат својата татковина, се вели во извештајот на фондацијата „Норд Ест“.

„Не е нормално нашата земја да не прашува зошто (тоа е така) и да не се обидува да го запре ова крварење“, рече Ренато Брунета, претседател на Националниот совет за економија и труд (CNEL), за време на презентацијата на извештајот во октомври.

Пад на реалните плати

Некои, особено од посиромашниот југ на Италија, се преселуваат во побогатите провинции на северот на земјата за да си ја пробаат среќата. Уделот на дипломирани студенти меѓу нив е зголемен од 18 на 58 проценти во изминатите две децении.

Но, дури и во индустријализираниот север, работните услови можат да бидат помалку атрактивни отколку на друго место.

Италија е една од ретките земји-членки на Организацијата за економска соработка и развој (ОЕЦД) каде што реалните плати се намалени во споредба со 2019 година.

Невработеноста кај младите е исто така повисока од европскиот просек и во октомври изнесувала 17,7 отсто, додека просекот на Европската унија е 15,2 отсто.

Италија не е позната како земја каде што се добива работа врз основа на вештини и знаења. Нема национална минимална плата, а надоместокот не се зголемува според бројот на години поминати во високото образование.

Елена Пикарди се вратила во Рим откако студирала политички науки во Франција, но нејзините надежи да најде работа во Италија брзо исчезнуваат.

„Кога станува збор за италијанските понуди за работа, честопати или не се споменува платата или генерално е пониска“, изјави 24-годишната Пикарди .

Разликата може да изнесува неколку стотици евра месечно за исто работно место во споредба со другите европски земји.

„Би сакала да придонесам за иднината на мојата земја и да останам блиску до моето семејство“, изјави Пикарди.

„Но, зошто да ги жртвувам моите можности кога сум повеќе ценета (во странство)?“.

Демографска темпирана бомба

Италијанскиот „одлив на мозоци“ ја чинеше земјата околу 134 милијарди евра во периодот меѓу 2011 и 2023 година, според фондацијата „Норд ест“.

Од оние кои се враќаат, многумина тврдат дека тоа е затоа што сакаат да бидат блиски со своите семејства, се посочува во извештајот на фондацијата.

Другите остануваат дома од потреба, а не по избор.

Според Евростат, просечната возраст за напуштање на родителскиот дом во Италија во 2022 година била 30 години, односно една од највисоките во Европската унија.

Егзодусот на младите е уште позагрижувачки со оглед на стареење на италијанската популација.

Односот на вработени и невработени ќе се зголеми од сегашните три на двајца до 2050 година на еден спрема еден, соопшти Националното биро за статистика.

Во обид да го намали трендот, Италија нуди даночни олеснувања за висококвалификуваните италијански работници во странство за да се вратат дома, а уште поголеми олеснувања им се нудат на оние кои носат деца со себе.